همیشه با من سخن بگو...
سخن از هرچه که می خواهی...
همیشه نوشته هایت را به من ارزانی دار..
همیشه من را به مهمانی بهشت دعوت کن..
بگذار گرچه از هرم دستان تو دورم و صدای دلنشینت را نمی شنوم
و انتظار آن آغوش پاک را برای همیشه در وجود خود احساس می کنم
تو هنوز باش و نا امید نشو..
.بگذار اکنون با رودها ی زلال در ارتباط باشیم
که شاید فردایی نه چندان دور ما را به دریا برسانند.
به امید رسیدن به آن دریای آبی .