اواز تو

کدام ستاره گواه آغاز تو بود که جراحت بال پرستو در اعتماد دست هایت التیام می یافت
و درخت ترس تبر را از یاد می برد .
چه خوب بودی ای نازنین وقتی کنار دلتنگی ام می نشستی ...
چونان کبوتری بر شاخه های خالی پاییز
و تمام نیاز مرا به عشق با صلابتی شاعرانه و عاشقانه آواز می دادی ....