بیقرار

دلم برای سکوت شیشه ای چشمهایت امشب چه بیقرار است
برای ناز نگاه مهربانت
برای گرمی دستان همیشه نوازش گرت
چقدر امشب میان گلدان تنهایی کنار پنجره پژمرده است غرور قلب غمگینم
دستهایم چه بیقرار دستهایت است
نگاهم در پس پنجره می زند تقه بر شیشه باران خورده
وباز دستی نیست امشب
نگاهی که بخواند
و نازی که براند
مرا از پس پنجره
تا دیدار فردا
چقدر امشب میان قاب غبار گرفته خاطره ها
پرسه زنم
تا شاید
بخواند نگاهت از پشت پرده
میان قاب تنهایی پنجره های دیروز و فردا
غم تنهایی و دلتنگی ام را ...