حضور تو

آمدی و در کوله بار قلبت مهربانی آوردی
و چادر نشینان عشق را به کوچی دوباره بشارت دادی
و سقف آسمان دلم را با رنگین کمان عشق آذین بستی
و پرستوهای عاشقی را به مهمانی نور بر سفره ی سخاوت خورشید فرا خواندی .

آمدی با یک سبد پرواز محبت از کوچه های شهر شگفتی و ندا در دادی من راز گل سرخ را میدانم و دوست داشتن را از پروانه آموخته ام.و سوختن را از شمع.
عمریست بی صدا که در مکتب عاشقی سوخته ام.
آمدی مهربان چون نسیم دوست داشتنی چون بهار سرشار از عاطفه .

معطر از عشق و لبریز از نجابت.

اکنون دیر زمانی ست در شهر شقایق ردای مهر تو را در بر دارد
و لاله لبیک گوی صداقت توست که اکنون در شهر ما قناری ها سرودن را از تو می آموزند.
و چلچله ها پر گشودن را .

ای تمامیت عشق ...
ای خوب ...
بیا و عاشقانه بیا که چشمان شهر آمدنت را نفس میکشند
و نهال ایمان در خاک و پای تو که متبرک است ریشه میزنند