خاطره

خاطره می شدیم شاید
اگر همین نزدیکی ها
چیزی بیشتر از حد معمول اتفاق افتاده بودیم .
فکرش را بکن
دیگر آنقدر دروغ بزرگی نبودی
که من باور کنم
سنگفرشهای پارک
گاه و بی گاهِ اینهمه مدت
رد پاهایت را راستی راستی خالی بسته اند .
ببین چه حقیقت شاخ داری شده ام
که تا بیایم باورت شوم  

آرزو می کنم ای کاش
امتداد جاده ها را می شد
از پر پیچ و خمشان بازداشت