امید یعنی زندگی

اهْدِنَا الصرَط الْمُستَقِيمَ * صِرَط الَّذِينَ أَنْعَمْت عَلَيْهِمْ غَيرِ الْمَغْضوبِ عَلَيْهِمْ وَ لا الضالِّينَ

ما را به راه راست هدایت فرما راه آنها که بر آنان نعمت دادی نه آنها که بر ایشان غضب کردی و نه گمراهان

***

بر اساس آیات پایانی سوره مبارکه حمد راه مستقیم، راه کسانی است که به آنها نعمت داده شده است و نه راه کسانی که مغضوب و گمراه شده اند و همچنین در اویل سوره مبارکه مائده خداوند برای غدیر خم می فرماید امروز نعمت بر شما تمام و کامل شد یعنی حضرت علی(ع) به آنها بخشیده شد.

پس از خداوند می خواهیم که ما را در راه مستقیم همان راهی که  بر آنها نعمت (حضرت علی(ع)) بخشیده شده است قرار دهد و نه در راهی دیگر.

پ.ن: عید سعید غدیر بر همگان مبارکباد.

عید قربان جشن رهایی از اسارت نفس و شکوفایی ایمان و یقین ، عید سرسپردگی و بندگی ، عید نزدیک شدن به قرب الهی است.

این عید الهی بر همه مسلمانان جهان به ویژه مسلمانان کشور عزیزمان مبارک باد.

حاج قاسم سلیمانی

فرمانده سپاه قدس

به گفته ی دوست و دشمنانش بسیار آرام و متین و مودب و بسیار باهوش و شجاع در برنامه ریزی

نماد بارز اشداء علی الکفار و رحما بینهم

مردی که حتی نامش ترس و وحشت در دل دشمنان این آب و خاک افکنده است

حاج قاسم آنقدر عصبانی شان کرده ای که بی پروا از ترور صحبت می کنند و این یعنی کمال ننگ بر پیشانی پر از نیرنگ آمریکا

آمریکا غافل از آنست که همه قاسم سلیمانی هستیم.

کسی که يكي از مقامات بلندپايه ارتش امريكا درباره او مي‌گويد: من اگر او را ببينم، خيلي ساده از او خواهم پرسيد كه از ما چه مي‌خواهد؟

روزنامه انگليسي گاردين در مورد قاسم سليماني مي‌نويسد: حتي كساني كه سليماني را دوست ندارند، او را فردي با هوش مي‌دانند. بسياري از مقامات امريكا كه اين چند ساله را صرف متوقف كردن كار افراد وفادار به سليماني كرده‌اند، مي‌گويند مايل هستند او را ببينند و معتقدند كه مبهوت كارهاي او شده‌اند.

روزنامه امريكايي مك كلثي در سي‌ام مارس ۲۰۰۸ گزارش داده بود: سليماني براي توقف درگيري‌ها ميان نيروهاي امنيتي عراق كه بيشترشان شيعه هستند و نيروهاي راديكال مقتدي صدر در شهر بصره، پا در مياني كرده است. . . يكي از نخستين و مهمترين پيروزي‌هاي سليماني بر امريكا در عراق، ايجاد برتري سياسي بود، نه نظامي.

يكي از نمايندگان مجلس عراق كه از دستياران ارشد نوري المالكي هم هست، درباره سردار سليماني مي‌گويد: او فقط يكبار در اين هشت ساله به عراق آمده است. او فردي است كه آرام سخن مي‌گويد و منطقي و بسيار مؤدب است. وقتي با او حرف مي‌زنيد، بسيار ساده برخورد مي‌كند. تا زماني كه پشتوانه او را نشناسيد، نمي‌دانيد چه قدرتي دارد، هيچ كسي نمي‌تواند با او بجنگد.

پ.ن: آمریکا از دست ما عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر

بسم رب الشهداء و الصدیقین

دیروز که می خواستیم بریم نماز جمعه داخل کوچه داشتم شیشه های بارون خورده ی ماشین رو با دستمال پاک می کردم که یک دفعه دیدم هیئت امامزاده اومدن داخل کوچه ی ما

داشتن برای ترمیم بنای امامزاده کمک مردمی جمع می کردن و هرکس می خواست قلک خالی تحویل می دادن

محمدباقر با دو تا کیسه قلکش اومد نزدیک و گفت: "امسال با کاروان ما میای راهیان نور مناطق جنوب؟"

(من هم که از تعطیلات عید سال قبل برای اولین بار رفته بودم مناطق جنوب و داشتم لحظه شماری می کردم برای سال بعدش و نمیدونستم سال بعد کاروانی گیر میارم باهاشون برم یا نه یک لحظه مکث کردم و با اینکه از پیشنهادش تمام وجودم سرشار از ذوق شده بود ظاهر خودم رو عادی نگه داشتم)

گفتم: "برای کی میخواید برید؟"

گفت: "برای تعطیلات عید دیگه"

گفتم: "طوری هماهنگ کن تا لحظه ی سال تحویل اونجا باشیم آخه این طور خیلی بهتر میشه ها"

محمدباقر یک مکثی کرد و بعد از چند ثانیه فکر کردن گفت: "آره اما بذار ببینم میشه یا نه"

اون روز برای من خیلی خوب گذشت پای خطبه ها نشسته بودم اما دلم رفته بود شلمچه حال عجیبی بهم دست داد یک لحظه یاد سفر قبلی افتادم: (به همراه همکارامون ، تو راه شلمچه طللائیه ، قرعه کشی داخل اتوبوس ، حج عمره ، من... اشک و اشک و اشک... )

یک لحظه که به خودم اومدم اونقدر هوایی شده بودم که بد جوری هوایی شدم رسیدم خونه برم سراغ خاک تبرکی که از جنوب اوردم انگار با حرف محمدباقر دلم صیقل داده شد.

خدایا قسمت کن لحظه ی سال تحویل داخل قطعه ای از بهشتهای روی زمین باشیم.

انشاءالله

+

شهر ما مهمون زیادی برای دهه محرم میان به خصوص روزهای تاسوعا و عاشورا و مراسم خیمه های سوزان

داشتیم بر می گشتیم دیدم مردم شهر خودمون دارن زمین خیمه گاه رو برای ماه محرم آماده می کنن

یادم افتاد دقیقا یک ماه دیگه تا شروع دهه محرم باقی مونده

السلام علیک یا اباعبدالله الحسین(ع)

صد حیف از این بساط که برچیده می شود

در این بهار رحمت و غفران و مغفرت

خوشبخت آن کسی است که بخشیده می شود

بار الها گویند زیان دیده کسی است که در این ماه مورد رحمت و آمرزش قرار نگرفته باشد.

مبادا از تبار زیان دیده گان باشیم.

استغفرالله ربی و اتوب و الیه

اَللّهُمَّ اَهْلَ الْکبْرِیاءِ وَ الْعَظِمَة وَ اَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ اَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ اَهْلَ التَّقْوی وَالْمَغْفِرَةِ اَسْئَلُک بِحَقِّ هذَا الْیَوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیداً وَ لِمحَمَّد صَلَّی اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ذُخْراً وَ شَرَفاً وَ کرامَةً وَ مَزیداً اَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد وَ اَنْ تُدْخِلَنِی فی کلِّ خَیْر اَدْخَلْتَفیهِ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد وَ اَنْ تُخْرِجَنی مِنْ کلِّ سُوء اَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد صَلَواتُک عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُک خَیْرَ ما سَئَلَک بِهِ عِبادُک الصّالِحُونَ وَ اَعُوذُ بِک مِمّا اسْتَعاذَ مِنْهُ عِبادُک الْمـُخْلَصُونَ

ز تلألو جمالت رخ خویش ماه پوشد

به ستاره نیز گوید که ادب نگاه دارد

نمی از جمال حسنت رسد ار به ماه کنعان

سر خود ز فرط خجلت به درون چاه دارد

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوندا! تو را سپاس که قابلم دانستی و به زیارت خانه ات دعوتم کردی، تا پاسخگوی ندای ابراهیم خلیل(ع) باشم.

خداوندا! شکر تو را که توفیقم دادی در حریم حرمت محرم شوم، لبیک بگویم، بر گرد خانه ات طواف گزارم، هاجروار سعی صفا و مروه کرده و در سرزمین وحی و دیار پاکان و مهد اسلام، روزهایی را به یاد تو باشم و عبودیت و اطاعت و بندگی را تمرین کنم.

خدایا! بر این نعمت تو را سپاس می گویم که در فضای معنوی مسجدالحرام تنفس کردم و گام جای گام اولیایت نهادم و بوسه بر حجرالأسود زدم و کنار مقام ابراهیم(ع) نماز خواندم و عمره به جای آوردم.

روزها و شب های با صفای مسجدالحرام هرگز از یادم نخواهد رفت و لحظات حضور در کنار بیت الله و چرخیدن به دور مقدس ترین بقعه عالم و طواف بر گرد قبله توحید و کانون جاذبه های الهی ارزنده ترین خاطرات من از این سفر است.

خداوندا! توفیقم ده که گرد و غبار غفلت بر این خاطرات نورانی نیفشانم.

یاری ام کن تا عهد بندگی را از یاد نبرم.

خدایا! مهربانا! معبودا! کریما!

با تو عهد می بندم دلی را که خانه محبت تو بود، به شیطان و نفس اماره نسپارم.

زبانی را که این ایام به ذکر تو مشغول بود، به غیبت و تهمت و دروغ نیالایم.

پیمان می بندم با چشمی که به کعبه تو نگریسته ام حرام نبینم و گناه نکنم و با گوشی که ندای تو را شنیده حرام نشنوم، دستی را که حجرالأسود و کعبه را لمس کرده به سوی حرام دراز نکنم، با پایی که به عشق تو در حریم کعبه، طواف کرده و بین صفا و مروه سعی کرده و بر خاک پاک و مقدس سرزمین وحی و نبوت گام نهاده، در پی خلاف و معصیت نروم.

خدایا! ای خدای کعبه و مسجدالحرام، ای خدای ابراهیم(ع) و اسماعیل(ع)، ای فرو فرستنده قرآن، ای مبعوث کننده حضرت رسول(ص)، با تو عهد می بندم که صفای حج و معنویت این ایام را با گناه و نسیان از بین نبرم، جامه تعلقات را که با احرام کنار گذاشتم دوباره بر تن نکرده و دنیا زده نگردم.

خداوندا! پیمانم را بپذیر و بر این میثاق، شاهد باش.

توفیقم ده که بر این عهد و پیمان استوار بمانم، در راه دین و بندگی و محبت اهل بیت و عشق ولایت و انتظار مهدی(ع)، سست نشوم و وسوسه های شیطان مرا از یاد تو غافل نسازد و فراموش نکنم که من بنده ام و تو مولای منی و از بنده، چه انتظاری در برابر مولاست، جز اطاعت و تسلیم؟!

خدایا! یاورم باش تا باورم را از دست ندهم، حامی ام باش، تا اسیر دنیا نشوم، روزی ام کن، تا باز هم به زیارت خانه ات بیایم.

آمین، یا رب العالمین

سلام خدا بر تو، ای امین وحی، ای رسول خدا(ص)، ای محبوب امت و حبیب آفریدگار، سلام بر تو و خاندان پاک تو.

خدا را سپاس که توفیق داد آستان بوس تو گردم و تربت مدینه را توتیای چشم سازم و در جوار قبة الخضراء و کنار بقیع، با محمد(ص) و آل محمد(ص) تجدید پیمان کنم و زائر دیار یار باشم و به ساحت نورانی ائمه مدفون در بقیع، عرض ادب و ارادت کنم.

یا رسول الله! زیارت تو، هم تجدید پیمان با قرآن و عترت بود، هم شوق دیدارم را افزود، هم بار غم بر دلم نهاد.

اکنون از شهر تو رفته ام، اما دلم را آنجا گذارده ام. با مدینه وداع کردم، اما امید بازگشت دوباره دارم.

ای پیامبر رحمت، ای شفیع امت، ای منادی وحدت، ای رسول رأفت!

باورم نمی شد روزی توفیق زیارت تو را داشته باشم و امروز باورم نمی شود که از جوار تو می روم.

می روم، اما قول می دهم حال و هوای مدینه را با خودم داشته باشم و عطر حرمت را هر صبح و شام با بانگ اذان استشمام کنم و در هر نماز و نیاز یادم باشد که امت تو هستم و پیروی تو تکلیف همیشگی من است.

می روم، ولی دلم در حرم توست، در بقیع مظلوم، در دامنه کوه احد، در مسجد قبا و ذوقبلتین، در کنار قبر نامعلوم زهرا(س)، در مسجد اجابه و شجره، در نخلستان های اطراف مدینه، کنار روضه نبوی و مسجد و منبر و محراب تو.

روزهای خوشی داشتم، سرشار از صفا و معنویت با چشمانی لبریز از اشک.

شب های با صفایی داشتم، پشت دیوار بقیع، در بین الحرمین و نمازهای جماعت و شکوه حضور در کنار دیگر مسلمانان که به عشق تو، زائر مدینه بودند.

ای رسول رحمت! با تو و با مدینه و بقیع وداع می کنم. اما با تو عهد می بندم قرآن تو را راهنمای عمل قرار دهم، عترت تو را دوست بدارم و از آنان پیروی کنم، نمازم را اول وقت بخوانم، با کتاب خدا انس داشته باشم، هرگز فراموشت نکنم، موعظه های تو را آویزه گوشم قرار دهم، سیره اخلاقی تو را سرمشق خود سازم، با دوستان و خویشان مهربان باشم، از اهل بیت تو صدق و حیا و عفاف و تقوا بیاموزم.

یا رسول الله! با تو میثاق می بندم که بنده خدا باشم نه شیطان، مطیع فرمان شما باشم نه اهل عصیان، با نگاه حرام تو را نیازارم، با دروغ و تهمت تو را نرنجانم، با چشمی که به روضه منوره و گنبد خضرای تو نگریسته، گناه نکنم، با گوشی که در مدینه تو، اذان و قرآن شنیده معصیت نکنم،رضای تو و اهل بیت تو را به پسند این و آن نفروشم.

ای حبیب خدا، ای پدر فاطمه(س)، ای نور خدا در هستی، ای پیام آسمان در زمین!

ممنونم که دعوتم کردی و سربلندم که مرا به حضور پذیرفتی و شادم که مرا بر سر سفره زیارت نشاندی. قول می دهم چناهن باشم که باز هم دعوتم کنی، تا بار دیگر زائر کویت باشم. یا رسول الله! اگر من ناقابلم، با لطف خود قابلم کن و اگر ناقصم، کاملم کن.

امیدوارم به وفایت جفا نکنم و صفایت را از یاد نبرم.

انشاء الله

شرمنده ام کمی با تاخیر...

آنان که به ما سر سحر را گفتند                         بر شحنه شب همچو سحر آشفتند

کـردنــد دگـر همسفران را بیــدار                             خـــود گرچه میان بستر خون خفتند

خوشا آنانکه جانان میشناسند

طریق عشق و ایمان میشناسند

بسی گفتیم و گفتند از شهیدان

شهیدان را شهیدان میشناسند

گل اشکم شبی وا میشد ای کاش

همه دردم مداوا میشد ای کاش

به هرکس قسمتی دادی خدایا

شهادت قسمت ما میشد ای کاش

ای پیک راستان خبر یار ما بگو
احوال گل به بلبل دستان سرا بگو

ما محرمان خلوت انسیم غم مخور
با یار آشنا سخن آشنا بگو

بر هم چو می زد آن سر زلفین مشکبار
با ما سر چه داشت ز بهر خدا بگو

هر کس که گفت خاک در دوست توتیاست
گو این سخن معاینه در چشم ما بگو

آن کس که منع ما ز خرابات می کند

گو در حضور پیر من این ماجرا بگو

گر دیگرت بر آن در دولت گذر بود
بعد از ادای خدمت و عرض دعا بگو

هر چند ما بدیم تو ما را بدان مگیر
شاهانه ماجرای گناه گدا بگو

بر این فقیر نامه آن محتشم بخوان
با این گدا حکایت آن پادشاه بگو

جان ها ز دام زلف چو بر خاک می فشاند
بر آن غریب ما چه گذشت ای صبا بگو

جان پرور است قصه ارباب معرفت

رمزی برو بپرس حدیثی بیا بگو

حافظ گرت به مجلس او راه می دهند
می نوش و ترک زرق ز بهر خدا بگو

ام فروه زنی است که در حمایت از علی(ع) تا خلفای آن زمان (ابوبکر و عمر و عثمان) به روی منبر پیامبر می رفتند تا سخنرانی کنند لب می گشود و آنها را رسوا می کرد و آنقدر از مولایش علی حمایت کرد تا او را کشتند.

خبر کشته شدن ام فروه به علی رسید و ایشان فرمودند: کشته شدن ام فروه را دیدید حالا بیایید معجزه علی را هم ببینید.

و اما روایتی که در اسناد شیعه و سنی است و به آن اذعان دارند.

سلمان فارسی در یک روایت طولانی می گوید: زنی از انصار به نام ام فروه که از دوستداران حضرت علی علیه السلام بود، کشته شد.

در هنگام کشته شدن آن زن،حضرت علی علیه السلام آنجا نبود؛ حضرت بعد از شنیدن خبر کشته شدن ام فروه به بالای قبر او رفته و سرش را به سوی آسمان بلند و عرض کرد:«اللهم یا محیی النفوس بعد الموت، و یا منشی العظام الدارسات بعد الفوت،احی لنا ام فروه و اجعلها عبره لمن عصاک؛

 پروردگارا! ای کسی که جان ها را بعد از مردن زنده می کنی و ای رویاننده استخوان های پوسیده، ام فروه را برای ما زنده کن تا عبرتی برای کسانی باشد که نافرمانی تو را کرده اند.»

به یکباره صدایی از آسمان آمد که می گفت: ای امیرالمومنین! به آنجایی که دعا کردی برو.

حضرت علی علیه السلام به بالای قبر ام فروه رفت و فرمود: ای بنده خدا! به اذن الهی به پا خیز.

ام فروه از قبر با گریه بیرون آمد و گفت: ای امیرالمونین! خواستند که نور تو را خاموش کنند، ولی خداوند اراده کرد که نورت را درخشان تر کند و یاد و نامت را بالا برد؛ اگر چه کافران از آن کراهت داشتند.

پس امیرالمومنین علی علیه السلام آن زن را به شوهرش برگرداند و بعد از زنده شدن دو پسر به دنیا آورد و شش ماه بعد از امیرالمومنین علیه السلام زنده بود.

---------------

الثاقب فی المناقب،ص226؛الخرائج و الجرائح،ج2،ص548

تفاوت پنهانی ندارند اگر خوب نگاه کنی می بینی گنبد هر دو بزرگوار طلاکاری هستند گلدسته هاشون هم همینطور اما دیواره گلدسته های حرم امام حسین(ع) طلاکاری شده و دیواره گلدسته های آقا اباالفضل(ع) کاشی کاری شده اند.

به نظرت طلا کم اومده که به جای طلا گلدسته های عباس رو کاشی کردند؟

خیر اتفاقا سه بار طلاکاری کردند اما هر سه بار هم طلاها از گلدسته ها جدا شدند.

سرپرست گروه گفت من شب باید داخل حرم آقا عباس بمونم و ازش اجازه بگیرم تا کارمون رو انجام بدیم.

فردا صبح وقتی به سراغ سرپرست اومدند دیدند پریشون و گریونه گفتند چرا خودتو به این روز انداختی چی شده؟

گفت شب متوسل به مولا اباالفضل شدم خیلی گریه کردم از خستگی خوابم برد مردی اومد دیدم دست در بدن نداره بهش گفتم آقا چرا اجازه نمیدید ما کارمون رو تموم کنیم ما باید بریم نجف اونجا هم کار داریم.

مولایم ابالفضل(ع) گفت نمیشود آخر باید تفاوتی میان ارباب و غلام باشد و رفت.

مردم مدینه از نحوه فرار پیامبر از دست مشرکان پرسیدند و چون از شجاعت علی شنیدند مشتاقانه صبر کردند تا علی هم به مدینه برسد و از او استقبال کنند.

علی چون به مدینه رسید مورد استقبال مردم مدینه قرار گرفت و چهل نفر از بزرگان مدینه یکی یکی خدمت علی رسیدند و از او درخواست کردند که علی امشب به خانه من بیا و مهمان من باش و علی هم به هیچ کدام از چهل نفر نه نگفت و قبول کرد.

فردای آن روز هریک از بزرگان مدینه به دیگری رسید و گفت علی دیشب در خانه من مهمان بود و همه با یک جواب مواجه شدند که چرا دروغ میگویی علی دیشب را در خانه من گذراند.

بله هر چهل نفر صحبتشان یکی بود و اینکه علی دیشب خانه من مهمان بود و همه قسم می خوردند.

گفتند پیش پیامبر برویم تا میان ما داوری کند وقتی به پیامبر موضوع را گفتند پیامبر گفت همگی شما راست می گویید چون خداوند ملائکه هایی از آسمان به شکل علی به زمین فرستاده بود تا به خانه ی هر چهل نفر شما بیاید و اما علی واقعی دیشب خانه خود من مهمان بود.

در این هنگام جبرئیل به پیامبر نازل شد و گفت ای پیامبر آگاه باش که آن علی هم که دیشب خانه تو مهمان بود ملائکة الله بود و علی واقعی دیشب در عرش خداوند مهمان خدا بود.

(بحار جلد ۳۵ ، صفحه ۱۴)

بخوانیم و بیاموزیم و مهمتر از همه عمل کنیم.

نوشته: أحمد محمود

 نخست حدیثی از امام رضا(ع) نقل کرد:

هفت چیز بدون هفت چیز دیگر، مسخره است :

۱- کسی که با زبانش استغفرالله بگوید ولی در دل از گناهی که کرده پشیمان نباشد خودش را مسخره کرده است.

2- کسی که از خدا توفیق کار خیر طلب کند ولی تلاش و کوششی نداشته باشد خود را مسخره کرده است.

3- کسی که از خدا بهشت بخواهد و در انجام عبادات صبر نکند و در ترک معاصی صبر نداشته باشد خود را مسخره کرده است.

4- کسی که از آتش جهنم به خدا پناه برد ولی از لذت گناه دست بر ندارد خودش را مسخره کرده است.

5- آنکس که یاد مرگ کند و از آن ترس داشته باشد ولی خود را برای مرگ آماده نکند ( یعنی اعمال خیر انجام ندهد و از گناهانش استغفار نکند) خودش را مسخره کرده است.

6- کسی که خدا را یاد کند و مشتاق دیدار او باشد ولی در گناهان اصرار ورزد خود را مسخره کرده است.

7- کسی که بدون توبه و جبران گناهان از خدا طلب عفو کند و معذرت بخواهد خودش را مسخره کرده است.

 (نصایح صفحه 274)

اینجا مقبره خانم فاطمه همسر استاد اشرف آهنگر می باشد.

حدود یک ماه پس از وفات خانم فاطمه همسر استاد اشرف آهنگر یکی از عالمان محل روزی در خواب می بیند که فرد گنهکاری که در آن قبرستان دفن شده بود در آن دنیا جایگاهی خوب و خوش دارد.

آن عالم در خواب از فرد گنهکار می پرسد من که تو را می شناسم و اعمالت در دنیا اینچنین نبود که تو الان اینگونه جایگاهی داشته باشی تو را چگونه شده است؟

فرد گنهکار می گوید من در عذاب و سختی بودم تا همان شبی که همسر استاد اشرف آهنگر در این قبرستان دفن گردید اباعبدالله الحسین (ع) سه مرتبه به زیارت این خانم آمدند و بار سوم دستور به رفع عذاب از این قبرستان نمودند و ما هم به برکت آن نجات یافتیم.

آن عالم پس از خوابی که می بیند به سراغ استاد اشرف آهنگر می رود و ماجرا را برایش تعریف می کند و از او می پرسد آیا همسر شما به کربلا رفته بود؟آیا مراسم روضه یا دعا برای امام حسین برگزار می کرد که به چنین مقامی رسیده بود که شب وفاتش امام حسین(ع) سه مرتبه به زیارت وی رفته و مورد مغفرت و رحمت الهی قرار گرفته است؟

استاد اشرف آهنگر جواب میدهد خیر هیچ کدام را انجام نداده بود فقط تنها کاری که انجام می داد هر شب قبل از خواب به پشت بام منزل می رفت و زیارت عاشورا تلاوت می نمود.

این کتاب شرح وحی کودک یهود است که قرنها در کتابخانه های علمای یهود بنام کتاب مرموز و متروک مخفی بوده است.

هفتاد سال پیش از بعثت پیامبر اسلام (ص) کودکی مرموز بنام لحمان حطوفاه فرزند یکی از علمای پرهیزگار بنی اسرائیل بنام ربی پنحاس و زنی پاکدامن بنام راحیل متولد گردید و بلافاصله پس از تولد به سجده افتاد و لحظاتی بعد برخاسته و رو به مادرش کلماتی مبهم و بیمناک به زبان آورد.

پس از این ماجرا و با واکنش مادر کودک وی تا 12 سالگی لب به سخن نگشود. جملات این کودک موسوم به کتاب نبوئت هیلد به اندازه ای سربسته و نامفهوم بود که حتی علماء و مفسرین یهود و اهل لغت عبری را دچار حیرت کرد.
البته این ابهام هفتاد سال پس از آن معنا پیدا کرد و نشان دادکه جملات لحمان بشارت ظهور پیامبر آخر الزمان و وقایع معاصر و بعدش بوده است، لکن علمای یهود بعضی مبهمات را بهانه قرار داده و علامات و بشارات روشنی که راجع به پیامبر بزرگ اسلام بود را مربوط به شخصی نا معلوم دانسته و این کتاب را متروک و در دسترس طالبین و حتی عوام یهود قرار نمی دهند.
اما در اثر عنایت خدای متعال یکی از علمای بزرگ یهود پس از تامل در آئین اسلام، مشرف به دین مقدس اسلام گردید و بر اثر یک اتفاق کتابی از کتب بنی اسرائیل بنام تبعید و میصوا، برای چاپ آماده می شد و از حسن تصادف نسخه صحیحی از کتاب نبوئت که به نظر علمای یهود آن زمان هم رسیده و بر صحت آن گواهی داده و مقدمه ای بر آن نوشته بودند، در آن موجود بوده این عنایت خدای متعال منجر به این گردید که سخنان ااهی آن کودک از پرده های ضخیم مرض ها و غرض ها بیرون آید. ولی باز علمای یهود از نشر آن جلوگیری نموده و فعلا در کتابخانه ها و نزد علمای یهود به نام کتاب متروکه و غیر معتمده نگهداری می گردد.

در این کتاب بخشی از بشارات کتب یهود در خصوص پیامبر آورده شده و سپس شرح مختصری از آیات کتاب نبوئت ذکر می گردد.

۱۲ بهمن روز ورود امام خمینی (ره) آن پیر فرزانه به ایران بود

به نوشته ی ویکی پدیا در اینروز بزرگترین استقبال تاریخ در تهران برگزار شد؛ بطوری که طول جمعیت استقبال کننده از آیت الله خمینی به ۳۳ کیلومتر رسیده بود. در ساعت ۹:۵۰ دقیقه بامداد روز دوازدهم بهمن هواپیمای حامل امام خمینی در میان تدابیر شدید امنیتی در فرودگاه مهراباد برزمین نشست. امام پس از ورود به فرودگاه و ایراد سخنرانی طبق برنامه‌ای که از قبل تنظیم شده بود عازم بهشت زهرا شد. امام خمینی در میان استقبال گسترده مردم تهران در ساعت یک بعد از ظهر وارد قطعه ۱۷ که محل خاکسپاری شهدای انقلاب بود شد و سخنرانی خود را ایراد نمود

ورود امام خمینی (ره) به میهن

متن کامل سخنرانی امام (ره) در بهشت زهرا

آئین خیمه سوزان همه ساله در ماه محرم و روز عاشورا در شهر طاقانک برگزار می‌شود. انشاالله به زودی وب‌سایت مخصوص “خیمه‌گاه حضرت اباالفضل (ع) شهر طاقانک” در آدرس http://kheimehgahtaghanak.ir در دسترس خواهد بود.

عکس‌هایی که در زیر مشاهده می‌کنید مربوط به سال‌های قبل می‌باشد:

بر گرفته از سایت:وب نوشته ها و...

عاشورایی دیگر حق علیه باطل

ما وبلاگ‌نويسان مسلمان و پيرو خط ولايت، خواستار محاكمه هر چه سريع‌تر سران فتنه هستيم.

روزی رسول خدا صل الله علیه و آله نشسته بود، عزراییل به زیارت آن حضرت آمد. پیامبر از او پرسید: ای برادر! چندین هزار سال است که تو مأمور قبض روح انسان ها هستی، آیا در هنگام جان کندن آنها دلت برای کسی سوخته است؟

عزارییل گفت در این مدت دلم برای دو نفر سوخت:

1-   روزی دریایی طوفانی شد و امواج سهمگین آن یک کشتی را در هم شکست همه سر نشینان کشتی غرق شدند، تنها یک زن حامله نجات یافت او سوار بر پاره تخته کشتی شد و امواج ملایم دریا او را به ساحل آورد و در جزیره ای افکند و در همین هنگام فارغ شد و پسری از وی متولد شد، من مأمور شدم که جان آن زن را بگیرم، دلم به حال آن پسر سوخت.

2-   هنگامی که شداد بن عاد سالها به ساختن باغ بزرگ و بی نظیر خود پرداخت و همه توان و امکانات و ثروت خود را در ساختن آن صرف کرد و خروارها طلا و جواهرات برای ستونها و سایر زرق و برق آن خرج نمود تا تکمیل نمود. وقتی خواست به دیدن باغ برود همین که خواست از اسب پیاده شود و پای راست از رکاب به زمین نهد، هنوز پای چپش بر رکاب بود که فرمان از سوی خدا آمد که جان او را بگیرم، آن تیره بخت از پشت اسب بین زمین و رکاب اسب گیر کرد و مرد، دلم به حال او سوخت بدین جهت که او عمری را به امید دیدار باغی که ساخته بود سپری کرد اما هنوز چشمش به باغ نیفتاده بود اسیر مرگ شد.

در این هنگام جبرئیل به محضر پیامبر (صل الله علیه و آله) رسید و گفت ای محمد! خدایت سلام می رساند و می فرماید: به عظمت و جلالم سوگند شداد بن عاد همان کودکی بود که او را از دریای بیکران به لطف خود گرفتیم و از آن جزیره دور افتاده نجاتش دادیم و او را بی مادر تربیت کردیم و به پادشاهی رساندیم، در عین حال کفران نعمت کرد و خود بینی و تکبر نمود و پرچم مخالفت با ما بر افراشت، سر انجام عذاب سخت ما او را فرا گرفت، تا جهانیان بدانند که ما به کافران مهلت می دهیم و لی آنها را رها نمی کنیم

در قرن دهم هجری قمری در شهر اردبیل کودکی سعادتمند پا به عرصه وجود گذاشت. او بعد از رشد و شکوفایی و طی مراحل علمی و کسب کمالات معنوی و عرفانی به مرتبه ای از دانش و معرفت و زهد و تقوا رسید که پس از چهار قرن هنوز الگوی عالمان و پرهیزکاران است. نامش احمد و فرزند محمد و از خانواده ای دوستدار اهل بیت علیه السلام بود.

میر فیض الله هنوز به درب خانه مقدس اردبیلی نرسیده بود که مقدس از خانه بیرون آمد و متوجه روضه مقدسه علویه(ع) شد. حس کنجکاوی میر فیض الله اورا به دنبال مقدس کشاند. نیمه شب بود و آسمان روشن از مهتاب لطف دیگری داشت، کوچه‌های نجف خلوت و خالی بودند. سکوت سنگینی بر گرده شهر سایه انداخته بود و گاه سکوت نشسته را صدای گریه کودکی و با عوعوی سگی یا ناله مرغی می شکست مقدس آرام قدم برمی داشت، سابیه قامت رشیدش به روی دیوارهای گلین می افتاد و همراه او حرکت می‌کرد. میر فیض الله دنبال مقدس راه افتاده بود و در تعقیب او سر از پا نمی‌شناخت. در پشت نخلها و دیوارها پنهان می‌شد تا اگر مقدس نگاهی به عقب انداخت او را نبیند. همیشه آرزو کزده بود که شبی شاهد خلوت او با خدایش باشد و آن شب که به پندار خود چنین فرصتی دست داده بود چقدر خوشحال بود دلش در انتظار وصال عارفانه استادش لحظه‌ای از تپش نمی ایستاد. مقدس تا به صحن حرم رسید درها گشوده شد و در کنار ضریح ایستاد و سلام کرد، صدای جواب زمزمه وار به گوش میر فیض الله نیز رسید و او گوش تیز کرد که دیگر چه خواهد گذشت و مقدس چه خواهد گفت و چه جوابی خواهد شنید. اما مقدس تنها دست به ضریح مقدس برد و صورت بدانجا گذاشت و آرام چیزهایی زمزمه کزد و لحظاتی بعد بیرون آمد و به سوی مسجد کوفه رهسپار شد. میر فیض الله باز از پی او راه افتاد و او را مشاهده کرد که داخل مسجد شد و به طرف محراب رفت. میر فیض الله از لای در مسجد چشم به طرف محراب دوخت. توی محراب کسی رو به قبله نشسته بود. مقدس نزدیک شد و در کنار آن شخص زانوی ادب زد و خاضعانه شروع به سخن گفتن با او کرد. میر فیض الله از دیدن این صحنه به حیرت افتاد و با خود گفت: این کیست خدایا؟ مگذ داناتر از مولای ما مقدس نیز کسی در این شهر وجود دارد که مولای ما خاضعانه در مقابل او زانو می‌زند و از او سوال می‌کند؟ قلبش تپید و بدنش لرزید هنوز از تماشای صحنه نگاه بر نگرفته بود که مقدس بلند شد و بیرون آمد. میر فیض الله به کناری رفت و پنهان شد و مخفیانه باز به تعقیب مقدس پرداخت. مقدس خوشحال و قبراق راه می‌رفت. نزدیک حرم مطهر رسیده بودند که میر فیض الله تنفسی کرد و مقدس فوراً سر به عقب برگرداند: میر فیض الله! اینجا چه کار می کنی؟ عرق شرم بر پیشانی میر فیض الله نشست و از خجلت سر به زیر انداخت و خاموش شد. مقدس خودش را به او رساند و ملاطفت کرد و دوباره سوال فرمود: - تو با من بودی اولاد پیغمبر؟ - بلی! برای پرسیدن سوالی به طرف خانه تان به راه افتاده بودم وقتی به نزدیکی های در رسیدم شما از خانه بیرون آمده بودید. نخواستم مزاحم بشوم، اما حس کنجکاویم مجبورم کرد که به دنبال شما بیایم و ببینم که به کجا می روید؟ ملاطفت و ملایمت آخوند شرم و خجالت را از وجود میر فیض الله برگرفت و میر فیض الله جرات کرد او را سوگند دهد تا او را خبر دهد از آنچه او مشاهده کرده بود. مقدس قبول کرد و فرمود: مساله‌ای از مسائل دین بر من مشکل شده بود آمدم به خدمت حضرت امیر المومنین(ع) و از آن حضرت پرسیدم. آن حضرت فرمود: امروز امام زمان تو حضرت صاحب الامر(عج) در این شهر است برو به مسجد کوفه از آن حضرت سوال کن. پس رفتم به نزد محراب مسجد و آن مسئله مشکله را از آن حضرت سوال نمودم و جواب شنیدم. مقدس وقتی سرگذشت دیدارش را توضیح داد از میر فیض الله عهد گرفت که تا زنده است این ماجرا را به کسی نقل نکند و میر فیض الله به عهد خود پایدار ماند و ماجرا را بعد از وفات مقدس نقل کرد.

سرانجام ماه رجب سال 993 ق. فرا رسید. در این سال آفتاب فقاهت که از شهر اردبیل درخشیدن آغاز کرده و در سراسر جهان تشیع پرتوافشانی نموده بود پس از عمری تلاش و کوشش خستگی ناپذیر در راه دین و شریعت جاودانی اسلام در نجف اشرف غروب کرد، هر چند این غروب جسم او بود و روح مقدسش با آثار ارزشمندش همچنان پرتو افشان اسلام و تشیع است. پیکر مطهر مقدس اردبیلی را شیعیان و دوستانش در حرم مطهر مولای متقیان حضرت علی علیه السلام به خاک سپردند تا همان گونه که در دنیا عاشق اهل بیت علیه السلام بود در آخرت نیز همنشین آنها باشد.

ما هم به رسم ادب یادی از این شاعر توانای کشورمان میکنیم

در خصوص سال دقیق ولادت او بین مورخین و حافظ‌شناسان اختلاف نظر وجود دارد.

 دکتر ذبیح الله ولادت او را در ۷۲۷ (تاریخ ادبیات ایران) و دکتر قاسم غنی آن را در ۷۱۷

 (تاریخ عصر حافظ) می‌دانند. برخی دیگر از محققین همانند علامه دهخدا بر اساس

قطعه ای از حافظ ولادت او را قبل از این سال‌ها و حدود ۷۱۰ هجری قمری تخمین

می‌زنند (لغتنامه دهخدا، مدخل حافظ). آنچه مسلم است ولادت او در اوایل قرن

هشتم هجری قمری و بعد از ۷۱۰ واقع شده و به گمان غالب بین ۷۲۰ تا ۷۲۹ روی

 داده‌است.

سال وفات او به نظر اغلب مورخین و ادیبان ۷۹۲ هجری قمری است. مولد او شیراز

 بوده و در همان شهر نیز وفات یافت

درباره زندگی حافظ هیچ اطلاعات دقیقی در دست نیست. حتی به مقدار یک خط

 منبعی که هم عصر او باشد و خاطره ای از حافظ نقل کرده باشد وجود ندارد .

 اولین شرح حال های مکتوب در مورد حافظ مربوط به بیش از 100 سال بعد از

وفات او است . تمام شرح حال هایی که در حال حاضر در مورد حافظ نوشته

می شود بر اساس برداشت شخصی نویسنده از اشعار او و بعضی نشانه های

تاریخیست که مستقیم ربطی به حافظ ندارد (مثل شرح حال شاهان هم عصر حافظ

و احوالات عمومی شیراز در آن دوران )

حافظ را چیره‌دست‌ترین غزل سرای زبان فارسی دانسته‌اند موضوع غزل وصف

 معشوق، می، و مغازله‌ است و غزل‌سرایی را باید هنری دانست ادبی، که درخور

سرود و غنا و ترانه پردازی‌ است.

با آنکه حافظ غزل عارفانهٔ مولانا و غزل عاشقانهٔ سعدی را پیوند زده‌است، نوآوری

اصلی به‌سبب تک بیت‌های درخشان، مستقل، و خوش‌مضمون فراوانی ست که

ایجاد کرده‌است. استقلالی که حافظ از این راه به غزل داده به میزان زیادی از ساختار

 سوره‌های قرآن تأثیر گرفته‌است، که آن را انقلابی در آفرینش اینگونه شعر دانسته‌اند

گوته یکی از اهالی ادب آلمان عشق وفری به حافظ داشت که این بیت شعر را تقدیم به حافظ کرده است:

تو آن کشتی بزرگی که سینه ی اقیانوسها میشکافی

من آن تخته پاره ای که گرفتار امواجم