ازدواج یعنی شراکت برابر

یکی از مهمترین عوامل شکست در زندگی زناشویی پیروی متعصبانه از نقشهای قراردادی و قالبی دیکته شده از سوی جامعه میباشد. این نقشها به قرار زیر است:

1- نقش مردان: مستقل، حکمفرما و کنترل گر- نان آور خانواده - تصمیم گیرنده اصلی خانواده.
2- نقش زنان: منفعل، حساس و پشتیبان در روابط اجتماعی - خانه داری - بچه داری و پرورش کودک.
هنگامی که زن و شوهر مطابق اینگونه نقشهای قالبی زندگی زناشویی خود را آغاز میکنند نباید انتظار خوشبختی را نیز در سر داشته باشند. چون در این صورت دیگر آنها وارد یک زندگی مشترک نشده اند بلکه وارد یک معامله مادام العمر گشته اند. تعریف یک ازدواج سالم چنین است:
"ازدواج یک شراکت برابر و دو جانبه میباشد که در آن، با همکاری هر دو شریک، رابطه ای پویا که در آن نیازهای هر دو شریک به طرز احترام آمیز و برابری برآورده میگردد، شکل گرفته و حفظ میگردد."
"ازدواج پیمانی است میان دو شریک که در آن هر دو متعهد میگردند امین و پشتیبان یکدیگر باشند و فراز و نشیبهای زندگی را با یکدیگر ودرکنار هم تجربه کنند."
اما زمانی که ازدواج بدل به یک داد و ستد و معامله میگردد دیگر تضمینی در بقای آن وجود نخواهد داشت. زن و مرد دیگر به این قصد ازدواج نمیکنند که پشتیبان یکدیگر باشند و یا مانند دو دوست نیازهای یکدیگر را بدون هیچ چشمداشتی برآورده سازند بلکه در مقابل برآورده ساختن هر نیازی، یک خواسته معادل از یکدیگر مطالبه خواهند کرد.
چند ساختار ازدواج مبتنی بر معامله به قرار زیر است:
1- مرد متعهد میگردد از لحاظ مالی زن را تامین کند و از زن انتظار دارد در مقابل نقش یک همخوابه را برای وی ایفا کند. و یا بعنوان یک آشپز و یا مستخدم در خدمت وی باشد.

2-زن زیبا و جذاب متعهد میگردد برغم بد اخلاق بودن و یا زشت بودن مرد با وی ازدواج کند و در مقابل مرد باید مخارج وی را بنحو احسن تامین کند.

3-مرد خوش سیما و جذاب متعهد میگردد برغم زشت بودن دختر با وی ازدواج کند بشرط آنکه پدر دختر متمول بوده و بتواند از ثروت وی منتفع گردد.
البته معاملات مذکور بصورت آشکار و صریح مطرح نمیگردند بلکه بصورت رفتاری ناخودآگاه و یا از پیش برنامه ریزی شده به مرحله اجرا درمی آیند.
معمولا زن خانه موظف به انجام رساندن کارهای روزمره خانه که اغلب کسل کننده و خسته کننده بوده و میبایست بطور مرتب و مکرر انجام گیرند میباشد. وظایفی چون پخت و پز، نظافت منزل، مرتب کردن منزل، شستن لباسها و شستن ظرفها. مرد نیز در مقابل وظیفه دارد تا کار کند و مخارج خانواده را تامین کند. اینگونه نقشهای کلیشه ای تا آن حد در ذهن افراد ریشه دوانده که با هویت زنان ومردان عجین گردیده است. بطوری که مثلا اگر مردی بخواهد در انجام امور منزل به همسر خود کمک کند، خانم خانه احساس گناه، تردید و ندامت میکند!
در واقع زن انجام وظایف خانه را در حیطه انحصاری خود پنداشته و آنها را بخشی از هویت خود میداند. و یا در نظر مرد ممکن است شاغل بودن همسر یک توهین و یا نشانه بی کفایتی وی تلقی گردد. اما حقیقتا مفهوم زندگی مشترک چیست؟ تا زمانی که شما و شریکتان در تمام جوانب زندگی با یکدیگر همکاری نداشته و مشترکا زندگی خود را سرو سامان نداده باشید مفهوم زندگی مشترک عینیت نخواهد یافت. تامین مخارج زندگی منحصرا بعهده مرد نیست. انجام کارهای خانه نیز منحصرا در حیطه وظایف زن نیست. با اینکه امروزه نقش زنان شاغل در جامعه مقبولیت یافته اما باز وظیفه خانه داری و بچه داری کماکان به دوش زنان است. یعنی صرفنظر از اینکه زن تا چه مدت خارج از منزل کار کند، هنگام باز گشت به منزل باید وظایف خانه داری و بچه داری خود را نیز تمام و کمال به انجام رساند!
تقسیم وظایف و مسئولیتها بطور برابر و یکسان ضامن زندگی شما خواهد بود. با تقسیم عادلانه کارها و وظایف هم کارها سریعتر انجام میگیرد، هم انجام کارها و وظایف مفرح تر میگردد. پیروی متعصبانه از نقشهای سنتی زن و مرد یک ایراد بسیار بزرگ دیگر نیز دارد آن هم اینست که ایفای نقشهای اجتناب ناپذیر بدون قدردانی باقی میمانند. بدین معنی که مثلا زن در صورتی که وظایف خانه داری و بچه داری خود را به نحو احسن هم به انجام رساند مرد ممکن است تنها با این جمله از زحمات همسر خود قدردانی کند که:"وظیفتو انجام دادی کار مهمی نکردی"!
* تامین مخارج زندگی، انجام امور خانه، آشپزی، شستن ظرفها، نظافت منزل، تصمیم گیری ها تنها بعهده کسانی ست که زندگی را تشکیل داده اند : زن و مرد باهم

خصوصیات مردان و زنان از نگاه زنان

زنان و مردان با هم تفاوت دارند، در این نکته تردیدی نیست

ولی بجای تاکید روی کیفیتهای منفی زن و مرد چرا روی نقاط مثبت آنان تکیه نکنیم؟

بیاییم از خانم ها شروع کنیم:

زنان مهربان ، عاشق و دلسوزند.

زنان وقتی که خوشحال هستند گریه میکنند.

زنان برای نشان دادن توجه و علاقه همیشه کارهای کوچکی انجام می دهند.

آنان برای دست یابی فرزندانشان به بهترین چیزها از هیچ کاری دریغ نمی کنند.

زنان قدرت این را دارند که حتی وقتی بسیار خسته هستند ونمی توانند روی پای خود بایستند،لبخند بزنند.

آنان می دانند که چگونه یک وعده غذایی را به فرصت تبدیل کنند.

زنان میدانند چگونه از پول خود بهترین بهره را ببرند.

آنان میدانند چگونه یک دوست بیمار را تیمار کنند.

زنان شادی و خنده را بدنیا ارزانی می کنند.

زنان صادق و وفادارند.

زنان در زیر آن ظاهر نرم، اراده پولادین دارند.

آنان برای یاری رساندن به دوستی محتاج همه کار می کنند.

زنان از بی عدالتی به آسانی به گریه می افتند..

آنان می دانند چگونه به یک مرد احساس پادشاه بودن بدهند.

زنان دنیا را مکانی شادتر برای زندگی می سازند.

حالا نوبت مردان است:

مردان برای حمل اشیای سنگین و کشتن سوسک و عنکبوتها خوبند.

۱۴ مهارت همسرانه

یلی طبیعی است که مرد و زن ، به عنوان دو انسان مستقل که هر یک در شرایط خاص فرهنگی و اجتماعی رشد کرده اند دارای اختلاف نظر هایی در زمینه های متفاوت باشند . اما آموختن و به کار بستن برخی مهارت‌های زندگی مشترک موجب می‌شود تا همسران ، به رغم اختلافات موجود ، زندگی سرشار از رضایت و تفاهمی داشته‌باشند .

1. پذیرش اینکه زندگی زناشویی یک ارتباط عاطفی دو طرفه است، به این معنی که اگر ابراز توجه و محبت از سوی یکی با پاسخ مناسب از سوی دیگری همراه نشود، جنبه عاطفی این ارتباط رفته‌رفته خاموش و سرد می‌شود.

2. توانایی همدلی به این مفهوم که فرد بتواند خود را در جایگاه همسرش قرار دهد و مسایل را از دیدگاه او نیز ببیند و درک کند.

3. از لحاظ عاطفی حامی همسرتان باشید، به او روحیه و اعتماد به نفس بدهید و از زحماتش به نحو مقتضی قدردانی کنید.

4. تقسیم کار و مسوولیت براساس عدالت و توافق طرفین صورت گیرد.

5. در مدیریت امور مالی، از مذاکره، مطالعه و برنامه‌ریزی مشترک روی‌گردان نباشید.

6. در زمینه نوع و فراوانی فعالیت‌ها و روابط اجتماعی با یکدیگر مذاکره و توافق کنید.

7. سعی کنید عقاید، احساسات و نیازهای خود را روشن و واضح بیان کنید.

8. به سخنان یکدیگر گوش فرا دهید و با یکدیگر به شیوه سازنده گفتگو کنید.

9. در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت کنید و مسوولیت اقدامات و اشتباهات خود را بپذیرید.

10. سعی کنید از رفتارها و عاداتی که برای طرف مقابل آزار دهنده است بپرهیزید.

11. یادتان نرود که زندگی مشترک محدودیت‌هایی را برای طرفین به وجود می‌آورد که باید آماده باشید آنها را در حد معقول و منطقی بپذیرید.

12. در تنظیم روابط با فرزندان و خویشاوندان، روی اصول مشترک توافق کنید.

13. به عقاید و اعمال مذهبی، اصول اخلاقی، ارزش‌ها و اهداف فردی یکدیگر احترام بگذارید.

14. آماده باشید که در صورت بروز اختلاف هر چند جزیی، در اسرع وقت به طور مشترک به ریشه‌یابی آن پرداخته و علت را برطرف سازید. گاه روی هم جمع شدن اختلافات حل نشده و رنجش‌های جزیی سبب از هم پاشیدن ازدواج‌های بلندمدت می‌شود. 

انواع ازدواج در ایران باستان

دین زرتشتی تعدد زوجات روا نیست و گفته شده همانگونه که یک زن نمی‌تواند در یک زمان بیش از یک شوهر داشته باشد مرد نیز نمی‌تواند در آن واحد دو یا چند زن داشته باشد. اختیار زن دوم در شرایطی خاص و سخت که در آیین نامه زرتشتیان آمده جایز است نظیر اینکه زن اول فوت شده باشد.. در ایران باستان تنها در صورتی فرد زرتشتی می‌توانست با وجود زن اول زن دیگر اختیار کند که زن اول به تشخیص پزشک عقیم بوده و خود موافقت خویش را برای این کار اعلام کند و رضایت داشته باشد هدف از این عمل نیز بقا نسل و پرورش فرزندانی نیک برای دین و دنیاست.

در مورد انواع پیوند زناشویی در ایران باستان گفتنی است که زن و مرد زرتشتی به 5 صورت و تحت عناوین پادشاه زن- چاکر زن- ایوک زن- ستر زن- خودسر زن پیوند زناشویی می‌بستند که هر یک جداگانه به شرح زیر است :

 

۱-پادشاه زن: این نوع ازدواج به حالتی گفته می‌شد که دختری پس از رسیدن به سن بلوغ با موافقت پدر و مادر خود با پسری ازدواج می‌کرد و پادشاه زن از کاملترین حقوق و مزایای زناشویی برخوردار بود و کلا" همه دخترانی که برای نخستین بار و با رضایت پدر و مادر ازدواج می‌کردند، پیوند زناشویی آنان تحت عنوان پادشاه زن ثبت می‌شد..  

 

 

۲-چاکر زن: این نوع ازدواج به حالتی اطلاق می‌شد که زنی بیوه به عقد و ازدواج با مرد دیگری در می‌آمد. این زن با زندگی در خانه شوهر دوم خود حقوق و مزایای پادشاه زن را در سراسر زندگی مشترک دارا بود، ولی پس از مرگ آیین کفن و دفن و سایر مراسم مذهبی اش تا سی روزه توسط شوهر دوم یا بستگانش برگزار می‌شد. ولی هزینه های مراسم بعد از سی روزه به عهده بستگان شوهر اولش بود، چون معتقد بودند در دنیای دیگر این زن از آن نخستین شوهر خود خواهد بود و به همین علت پیوند دوم او تحت عنوان چاکر زن یاد می‌شد.
حال برای برخی ناآگاهان پیوند زناشویی از نوع چاکر زن را اختیار کردن زن صیغه ای توسط پدران ما در گذشته قلمداد کرده و پادشاه زن را زن عقدی بیان می‌کنند که صحت ندارد.

 

 

۳-ایوک زن: این نوع ازدواج زمانی اتفاق می‌افتاد که مردی دختر یا دخترانی داشت و فرزند پسر نداشت و ازدواج تنها دختر یا کوچکترین دخترش تحت عنوان ایوک ثبت می‌شد و رسم بر این بود که اولین پسر تولد یافته از این ازدواج به فرزندی پدر دختر در می‌آمد و به جای نام پدرش نام پدر دختر را بعد از نامش می‌آوردند و این نوع ازدواج باعث شده که برخی افراد غیر مطلع برچسب ازدواج با محارم را به زرتشتیان بزنند و اظهار کنند که پدر با دختر خود ازدواج می‌کرده است. اینک اشتباه افراد ناآگاه کاملا" مشخص شد و اتهام ازدواج با محارم کاملا" مردود است 

 

-ستر زن: وقتی که فرد بالغی بدون ازدواج در می‌گذشت، پدر و مادر یا خویشان این فرد موظف بودند به خرج خود و به یاد فرد درگذشته دختری را به ازدواج پسری در می‌آورند. شرط این نوع ازدواج آن بود که دختر و پسر متعهد می‌شدند که در آینده یکی از پسران خود را به فرزند خواندگی فرد درگذشته بدون زن و فرزند درآورند.




 

 

---

این نوع ازدواج ها در ایران باستان انجام می‌شد امروزه ازدواج ها تحت این عناوین ثبت نمی‌شود.

گفتنی است که طلاق در آیین زرتشتی مطرود و منفور است و تحت شرایطی ویژه و در مواردی نادر و خاص طبق آیین نامه زرتشتیان مجوز داده می‌شود.