خاطرات قدیم

لابلای خاطراتم که پر از گریه و خنده است

هنوزم جای تو خالی‌ هنوزم تلخ و کشنده است

مثل یک عکس قدیمی‌ که همیشه رو به رو مه‌

مثل یک بغض که انگار تا ابد توی گلومه

شونه به شونه ی هم تو خلوت این شب

با هم قدم می‌زنیم

با این ترانه می‌خوام

دوباره زنده بشه

خاطره‌های قدیم خاطره‌های قدیم

کسی‌ جا تو نگرفته کسی‌ جا تو نمیگیره

که دل‌ خونه خرابم پیش چشم‌های تو گیره

شب‌ها چشم هامو میبندم خواب چشم هاتو ببینم

تو خیابون‌های این شهر خودم رو با تو ببینم

بازی روزگار را نمی فهمم ...

داستان غم انگیز زندگی این نیست که انسانها فنا می شوند،  

این است که آنان از دوست  داشتن باز می مانند.

 

همیشه هر چیزی را که دوست داریم بدست نمی آوریم،  

پس بیاییم آنچه را که به دست می  آوریم دوست بداریم.

انسان عاشق زیبایی نمی شود،  

بلکه آنچه عاشقش می شود در نظرش زیباست!

 

انسان های بزرگ دو دل دارند؛  

دلی که درد می کشد و پنهان است و دلی که میخندد و  آشکار است.

 

همه دوست دارند که به بهشت بروند، ولی کسی دوست ندارد که بمیرد ... !
 

عشق مانند نواختن پیانو است،  

ابتدا باید نواختن را بر اساس قواعد یاد بگیری.
 

سپس قواعد را فراموش کنی و با قلبت بنوازی.
 

 دنیا آنقدر وسیع هست که برای همه مخلوقات جایی باشد،
 

پس به جای آنکه جای کسی را بگیریم تلاش کنیم جای واقعی خود را بیابیم.
 

 ‏‏اگر انسانها بدانند فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است؛  

محبتشان نسبت به یکدیگر  نامحدود می شود.

 

عشق در لحظه پدید می آید و دوست داشتن در امتداد زمان 

  و این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است. 

من تو را دوست می دارم...

تو دیگری را...

دیگری مرا...

و همه ما تنهاییم!

بمان

خیال دلکش پرواز در طراوت ابر  

 خواب می بیند. 
 

پرنده در قفس خویش  

 به رنگ و روغن تصویر باغ می نگرد .  
 

پرنده می داند  

 که باد بی نفس است 
 

و باغ تصویری است .


پرنده در قفس خویش  

 خواب می بیند .

   به خواب می ماند.


پرنده در قفس خویش  

باران.... انتظار

وقت رفتن چشمهایت را تماشا می کنم. 

 

 غصه هارا می کشم در  خویش
 

و حاشا می کنمآسمان بغضش شکست
  

از خلوت سنگین من.
 

 زیر باران ،

 

خاطراتت را  تماشا می کنم

 

آه.امان از سکوت تنهایی زیر باران

 

آه. امان از بی وفایی   

این نیز میگذرد

می گذرد ، روزی...
  

این روزهای دلتنگی...  

می گذرد...
  

روزی این فاصله ها و دوری ها... 

 می گذرد!!! 

 می رسد ، آن روزی که به خاطرش ، فصلهای ، بی بهار 

          را گذراندیم...
 

و ترس اینکه ، بهم نرسیم...
 

می گذرد ، من ایمان دارم که می گذرد...
 

تو هم ، ایمان داشته باش....