دل نوشته

من بیتابیام را به کسی نمیگویم
من هرگز انتظارم را با کسی جز پرندگان سبک بال تقسیم نمیکنم
من صبوریام را فقط از سنگ خارا می آموزم
من داشتن دل دریایی را از چشمه میآموزم
من لطافت احساسم را فقط از شبنم صبحگاه میآموزم
من استقامتم را فقط از کوههای سر به فلک کشیده می آموزم
من همه چیز را از نهایت آن می آموزم
زیرا او به من آموخته که نهایت چیزی را بیاموزم
و من اورا نهایت همه چیز میدانم
فقط او ...
شاید تو به نوشتهای من بخندی
ولی من به خندههای تو فکر میکنم
و باز مینویسم ، مثل همیشه ...