ای بهانه ی نفس کشیدنم...

هر چه دارم از توست .برای توست و به خاطر توست.
هر چه دارم همه از نگاه تو دارم.نگاه تو به جان خسته من روح نشاط و طراوت می بخشد.
گاهی دلم را سرا پا شوق و امید وآرزو میکند و گامی چون سیل مهیب امید و آرزویم را به غارت می برد
.در مقابل نگاه تو در هم می شکنم.خرد و نابود می شوم. 

در مقابل نگاه تو پر میگیرم و پرواز می کنم.به عرش کبریا می روم.ملائک را در می یابم.
نگاه تو به دادم می رسد و از بیراهه به راهم می خواند.ن
گاه تو دیده بصیرتم می گشاید و بد و خوب را به من می نمایاند.
هر گاه که شعله ها و شراره های آتش درونم زبانه کشید و وجود و هستیم را سوزاند.
دیوانه وار به سوی تو شتافتم و چشمهای اشک آلود و مرطوبم را به چشمهای پر فروغ و منور تو دوختم. 

آنقدر به امید وصالت نشستم.
انقدر در سوسوی چشمانت ماندم.تا دل نا امیدم امیدوار شد والتهاب درونم فرو نشست وروح آزرده ام نشاط یافت و صفای چشمانت جانم را صفا بخشید.
ای بهانه ی نفس کشیدنم.
چه سحر و جادویی در نگاه خود داری و چه رازها و رمز ها در نگاهت نهفته است.
می گویند عشق تنها بهانه برای زندگیست ولی من تنها نگاه تو را بهانه کردم تا به عشق برس